To nie będzie kolejna nudna i jedna z wielu historii o tym, jak dziecko pokochało fotografię w momencie, gdy otrzymało od rodziców swój pierwszy aparat, zazwyczaj analogowy i przeważnie Zenit. Ta historia jest INNA!

Miłość do fotografii rodziła się powoli, systematycznie, ale czasami też porywiście i nerwowo – w bólu. Może coś w tych genach dziedziczymy ;) (tato – niegdyś szef koła fotograficznego). Fotografię znalazłem jednak w zwykły szary dzień, towarzyszyła mi przez całe studia, pozwoliła mi poznać się z zupełnie innej strony (w szkole artystycznej) i kroczy razem ze mną do dnia dzisiejszego. Mam tę wielką przyjemność, że pasja stała się dla mnie pracą i sposobem na życie.

Niech fotografia budzi emocje – spójrz na nią oczami, ale czytaj sercem. W fotografii staram się ukazać nie tylko emocje i uczucia, ale też relacje jakie łączą ludzi. To co ukryte i tajemnicze – odsłonić. Co niewiadome – spróbować wyjaśnić.

Nie jesteś dla mnie klientem, ale osobą, która zaufała moim umiejętnościom i wiedzy, mojemu spojrzeniu na fotografię. Nie ma chyba większej motywacji do pracy, jak świadomość, że za ileś lat wrócisz do fotografii wykonanych przeze mnie i rozradujesz się w sercu wspominając tamte chwile.